Van Williams naar Las Vegas via de Skywalk

Nou het was me het dagje wel.
Na een koude nacht, zijn we vroeg vertrokken naar de Skywalk een glazen brug/balcon in De Grand Canyon.
Aangekomen bij de zijweg bleek het 49 mijl te zijn naar de Skywalk.
Na ongeveer 30 mijl kwamen we op een onverharde weg.
Ze waren nl met de weg bezig.
Nou nou alles schudde in de camper, nee Miechiel het was geen paadje waar we niet in mochten. Het kon niet anders.
Aangekomen bij de Skywalk vond de parkeerwacht dat we de camper een km van het hoofdgebouw moesten parkeren, ik heb toen voor het eerst mijn slechte knieen in de strijd gegooid met succes.
Hij is de hele parkeerplaats over gerend voor de camper uit, in 35C, om voor ons een mooie parkeerplaats dicht bij het hoofdgebouw te vinden.
Dat was niet zo moeilijk want de parkeerplaats was half leeg.
Aangekomen bij de bussen mochten we in de hop on hop of bus, die langs 3 punten rijden. Wij wilden eerst naar de Skywalk natuurlijk.
Het is dus eigenlijk een balcon. En een hoop gedoe om er op te komen.
Want je mag geen flesjes water mee, geen tassen, geen fototoestellen, geen mobiele telefoons.
Je mag geen foto's maken door de bodem heen.
Er staan een paar van die fotograven die mensen voor veel geld op de foto zetten met de Grand Canyon op de achtergrond.
De glazenbodem viel mee, ik had het natuurlijk aleens in Shanghai meegemaakt.
Het is erg diep en was mooi om over heen te lopen.
Toen naar buiten, want we wilden buiten de diepte en het balcon fotograferen.
Daar schrokken we eigenlijk heel erg.
Je moet je voorstellen, de rots rand, is leuk in een tuintje van bloemen en planten gesitueerd, met mooie platte stenen, je heb bijna niet in de gaten dat er een rotsrand is.
ZONDER HEK!!
Onze kleinkinderen zouden in hun enthousiasme er zo afrennen.
Levensgevaarlijk. Je kijkt zo vanaf de rand, zonder hekken zeker 300 meter naar beneden.
Harry heeft het gefilmd, ik heb foto's gemaakt.
We waren er best wel van onder de indruk.
Bij in de kaartjes zat ook een lunch. Dus hop op de hop on hop of bus naar de Ranch, daar hadden ze warme lunch.
We hebben lekker gegeten, ik de Veggie lunch, Harry de lunch met bbq ribs.
Daarna nog gepraat met een vrouw die daar werkte.
De Skywalk is van de Hualapai indianen.
Er werken dus praktisch alleen indianen en een paar "gewone" Amerikanen.
Met 1 van hun hebben we gepraat over de Skywalk, de rotsen zonder hekjes enz.
De Skywalk is er sinds 2007 en er zijn inderdaad mensen de diepte in gevallen. Maar er wordt niet overgepraat.
De Hualapai willen alles zo natuurlijk mogelijk houden.
Toen weer terug naar de camper, 49 mijl terug over de onverharde weg.
Op naar Las Vegas, waar Tomtom ons keurig voor het hek van Circus Circus afleverde.
Met dank aan Miechiel.
Het is hier zoals te verwachten bloedheet.
Je kan de eieren en het vlees op de motorkap bakken.
Vanavond als het wat is afgekoeld gaan we in de pool, en morgen op de hop on hop of bus de strip over en naar de pawnshop.