Dor gras en de beren

Gisteren hebben we 500 km langs dorre bermen gereden. Er heeft hier 5 meter sneeuw gelegen voor lange tijd. Alles wat daaronder zat is verstikt. Met als gevolg dat al het gras dor en dood is. De natuur loopt zo'n 6 weken achter. Met grote gevolgen voor de wilde dieren. Normaal gesproken als de beren wakker worden, eind maart-begin april, dan begint de natuur uit te lopen, dan groeit het gras en de bloemen en kruiden. De beren en andere dieren hebben dan eten genoeg. 
Nu dus niet er is niks uitgelopen, alleen aan sommige soorten bomen zitten jonge blaadjes. Daarom klimmen beren in de bomen om toch wat te eten te hebben. Er is dus bijna niks te eten. 
Volgens de Canadezen is het daarom dat met name de beren extreem gevaarlijk zijn. Ze eten alles wat ze te pakken kunnen krijgen. Dus ook mensen. Als je jonge beren ziet en die hebben we heel veel gezien, dan ligt mama beer op de loer in de bosjes. De jonge beren zijn zo schattig dat je misschien zou denken, die kan ik wel gaan aaien, op dat moment komt mama beer toeslaan. Beren kunnen een galopperend paard bij houden voor een korte afstand, in de boom klimmen helpt ook niet want ze klimmen beter dan wij.
En zo kwamen we dus een man uit Alaska tegen die bij elke kleine beer zijn camper uitsprong om van dichtbij foto's te maken. En vol trots aan de campground eigenaar, waar we hem weer tegen kwamen, een foto van een poema liet zien, de campground eigenaar keek hem aan zo van jij bent echt gek. De campground eigenaar vertelde ook dat ze fietsers hier bearfood noemen. 
Van al onze hike plannen is dus bar weinig terecht gekomen, in het eerste stuk van de reis omdat alles gesloten was vanwege de sneeuw, en nu omdat we het te gevaarlijk vinden om in het bos rond te struinen als onervaren hikers. 
We hebben wel al heel veel verschillende dieren gezien: heel veel zwarte beren, een honing beer, een grizzly, bisons, rendieren, dikhoorn schapen, elanden, coyotes, een wolf, en vandaag een wolverine (veelvraat) heel erg zeldzaam, je ziet ze bijna nooit.

We zijn vandaag ook bij Fraserway langs geweest omdat de waterpomp veel herrie maakte, viel gelukkig mee, het was niet stuk. We makten een praatje met de manager, en hij vertelde dat de grensplaats bij Dawson city met Amerika gesloten is wegens gebrek aan personeel tot 1-6, laten wij nou net die grensplaats hebben uitgezocht. Het scheelt ons 450 km heen en 450 km terug rijden. We kiezen nu uiteraard een andere grensplaats uit.

Beneden wat foto's.