Een week met slecht internet

De laatste verhalen waren van een week geleden. Het internet was slecht. En nu hebben we eindelijk weer goed internet. We zijn vorige week zaterdag weggegaan bij Seward. Als eerste kwamen we een messen winkel tegen. De eigenaar maakt zelf messen op bestelling. Het zijn een soort van dolkmessen. Niet onze keuze maar wel heel leuk om bij die mensen te praten, we mochten zelfs de werkplaatsen zien. 
Daarna het schiereiland af en naar de Number one coin Laundry van Amerika gereden. Dus de nummer 1 van Amerika wat betreft de munten wasserette. Nou dat was me wat. We kwamen daar, het zag er erg netjes uit en we konden daar douchen, ook fijn. Maar er was helemaal niemand geen beheerder niks. Uiteindelijk heb ik op internet het telefoonnummer opgezocht, en toen kwam er een jongen uitleggen waar we handdoeken konden vinden en wat voor biljet er in de wisselmachine moest. Uiteindelijk hadden we munten om te wassen, drogen en te douchen en 2 handdoeken. De nummer 1 coin laundry, Ik bedoel maar. Anchorage voorbij gereden en naar een campground in het bos buiten Anchorage. 
In Tok hebben we een gasfles gevuld, getankt, de sewerhose gedaan (wctank leeggemaakt) en water getankt.
Langzaam teruggereden naar Canada. Over super slechte wegen berg op, berg af. Bovenop de berg bij de Canadese grenspost hebben we al ons Canadese brandhout in moeten leveren, wij zeiden het komt uit Canada, niks mee te maken er konden wel bugs inzitten. Op mijn vraag wat ze er mee gingen doen, zei ze vernietigen, ok verbranden zei ik, ja. Was het antwoord. 
Langzaam de bergen weer af, naar Dawsoncity. Daar aan de rivier geslapen. En de volgende ochtend met het pontje over de Yukon rivier. Wat een avontuur. De pont drijft helemaal af en dan als hij aan de kant in rustiger water is dan vaart hij tegen de stroom in naar de aanlegplaats. We waren blij dat we er af waren. Harry zei steeds niks aan de hand joh komt allemaal goed. Maar hij deed op de pont wel zijn gordel los.
Vervolgens hebben we bijna een dag gereden om van Dawson naar Tatchuncreek te komen, de weg was op meerdere plaatsen voor heel veel kilometers opgebroken. We moesten steeds achter een auto aan naar de volgende stop plek rijden. Het was vreselijk. 
Aangekomen in Whitehorse hebben we ons rot gezocht naar tomaten. Toch een normaal artikel bij ons. In de 3e supermarkt lukte het. We wilden donderdag naar Skagway, een super toeristisch plaatsje net over de grens in Alaska. Daarom sliepen we die nacht op een boot aan legplaats, boondocken weer.
Lekker vroeg op pad naar Skagway. Bij de USA douane een prachtige stempel in ons paspoort gekregen. Maar daarvoor door prachtig landschap gereden. En ook nog een hele vrolijke jonge wolf gezien. Skagway is en plaatsje waar 1000 mensen wonen, dus heel klein. Elke dag leggen daar 2 van flatgebouwen van cruiseschepen aan. In hoogtij dagen komen er 80.000 voornamelijke Amerikaanse toeristen per week. We hebben ze zien lopen, hele hordes kwamen van die boten af. Na 2 uur en de laatste souveniers rijker (ik mag nou niks meer kopen) hadden we het gezien. Bij de Canadese douane geen problemen. 
In Watson Lake hebben we op dezelfde camping geslapen als op de heenweg. 
De wegen raken hier overstroomt door al het smeltwater wat uit de bergen komt. We zijn gisteren op weg 37 gestart. Onderweg kwamen we eerst een goudzoek/was installatie tegen die we van boven op de helling hebben gefotograveerd, je mag er nl niet in de buurt komen. Daarna kwamen we een jadeshop tegen zo grappig we werden meteen aangesproken door een Duitse jongen die daar al 3 jaar werkt. Ze vinden daar jade, bijna alle jade wordt daar gevonden, ongelofelijk zoveel jade ze daar hadden, ruwe jade die je bijna niet kon herkennen als jade, de jade wordt in China verwerkt en komt dan deels weer terug. Stiekum nog een paar kleine dingetjes gekocht. Het was echt leuk om daar te kijken.  
Afgelopen nacht hebben we op een park in Inuit gebied geslapen, erg mooi, heel stil en veel muggen.
Vandaag gingen we over in weg 16. Door een fout in de navi van de auto kwamen we op een prachtige stroomversnelling.
Vanmorgen in de regen weggereden en veel slecht weer gehad. Pas tegen de middag ging de zon schijnen.
We zijn nu in Smithers, whats in a name!
Een erg leuk stadje, hoe kan het ook anders met zo'n naam. We kwamen een vrouw tegen die al 60 jaar hier woont en van oorsprong Nederlands is. Ze sprak nog perfect Nederlands. Later hebben nog een hele tijd met haar en haar vriendin zitten praten echt grappig, zo ver van huis en dan kom je zo'n vrouw tegen.

Morgen gaan we verder naar Prince George. Over 16 dagen moeten we in de omgeving van Vancouver zijn.